De naam van  singer - songwriter Joe Paquin doet misschien een belletje rinkelen bij de mensen die een boontje hebben voor the Sundogs, San Francisco - based swamp rockers die niet alleen een aantal schitterende albums op de markt hebben maar in 1990 zelfs op het podium stonden van het Belgium Rhythm & Blues Festival. Europa's grootste blues / roots festival dat dit jaar teruggrijpt naar het vertrouwde weekend voor de nationale feestdag. Joe Paquin calls his music "Hippiebilly" en het laatste wapenfeit dat wij van de Vietnam veteraan en vredesactivist mochten noteren was het uitstekende album " The Duct Tapes" ( with producer / fiddle playerTom Rigney, ex - Sundogs) dat ik destijds voor een prikje op een cd beurs op de kop tikte en mij verwonderd afvroeg hoe de standhouder aan al dat independent materiaal kwam...Ondertussen weet ik wel beter.

Sindsdien waren wij de brave man uit het oog verloren en een blik op zijn Myspace - site leert ons dat ook hij niet gespaard bleef van kanker. De wraakroepende Amerikaanse gezondheidszorg noopt tal van artiesten om via benefiet optredens in de bres te springen voor hun collega's en op die manier fondsen te verzamelen om een deel van de kosten te kunnen betalen. Ook Joe Paquin mocht rekenen op enige vorm van solidariteit maar het is en blijft een schande dat een land als Amerika anno 2009 nog steeds niet verder staat in deze problematiek. Yes we can ....Obama doe er wat aan !

Daarom is Rootsville net als Parhelion Records blij dat wij  Paquin's third solo album "Only Human", a collection of original songs, recorded mostly in colloboration with Joe's son, Luke  aan u kunnen voorstellen. De folk - rocking titeltrack  en historisch gegroeid excuus  "He - We / Was - Were  Only Human, what do you expect ", de  Brendan Croker - esque's  " Love in Spite of it all " en "Bring On the Night" en de naar the Sundogs linkende two - steppers  "There's Nothing like a Little Winnebago with your happy honey bear"  en "Little White Dot" ((with JP on accordion Mark Parson on lead / slide gt) zetten Paquin's lyricall strong arrangements and vocal delivery nog eens netjes in de kijker. "Sweet Honey Boy, I never lied to you" is een subliem kleurrijk plaatje ...'I used to pick cotton, now I pick guitar, playin' the blues with my old tip jar on Maxwell Street, payin' my dues' en het schitterende, ontroerende dank je wel - "You Were There For Me" en de al even mooie ode aan mama en papa  ("Back to Heaven" - Luke Paquin on slide) laten aan duidelijkheid niets te wensen over ...JP mag dan niet de bekendheid hebben van Robert Earl Keen, Townes Van Zand of John Prine, al verdient hij met een song als "One Higher Than Low, look at all them guitars hangin' in a row in the pawn shop, lacquered with the dreams of a poor man's rock & roll show" alleen al die status. JP is en blijft een buitenbeentje die  "I Will Miss You" en "Sobering Experience" ( JP's "Why Me" tune) met een reggae / world beat arrangement versiert en lekker outlaw rockend voor de dag komt met "Lookin' For a Motel". Joe Paquin's current mood on Myspace is very happy en zijn album " Only Human" is daar ongetwijfeld in ruime mate voor verantwoordelijk. Verplichte aanschaf - a must have cd !  Joe Paquin ..take care buddy(SWA